İslama göre her çocuğun yaşam hakkı vardır ve bu hakka karşı gelen kişi cinayet davasıyla yargılanır.

Günümüzde bu konu zaman zaman tartışılır. Eski cahiliye dönemi insanlarının yaptığı bu cinayet ara sıra gündeme alınır ve ah vah, yazık, günah derken konu kapanır.

Acaba bu gelenek bitti mi? Şekli değişti mi? Öldürme biçimi ya da nedeni değişmiş olabilir mi?

En zor soru da acaba biz de çocuklarımızı geçim kaygısı nedeniyle öldürüyor muyuz?

Günümüzde çocukların gelecekte iyi bir iş, kariyer, makam sahibi olması için, zengin, kimseye muhtaç olmaması için sanki biz de çocuklarımızı öldürüyoruz.

Cahil insanlar çocuklarının dünyasını yıkıyordu. Ya biz?

Bizler çocuklarımızın ahiretini yıkıyoruz!

Dersine çalışmayan çocuğumuzu azarlıyor, hafta sonu kurslar, ek dersler, ücretli öğretmenler, takviye kitaplar, deneme sınavları, soru bankası, çözümlü, çözümsüz kitaplar derken yaz dönemlerinde de dil kursları, bale kursları, gitar kursu, saz kursu, bağlama dersleri, yüzme kursu derken yine eğitim dönemi başlıyor.

Bu arada çocuklarımız en yakın akrabalarını tanımıyor, dedesini, nenesini ziyaret etmiyor eve misafir geldiğinde de odasında ders çalışıyor ve zaman geçiyor! Değerler eğitimi alamamış bir genç karşımızda, aile hasreti görmemiş bir kız karşımızda duruyor.

İlk okul böyle, orta öğretim böyle, lise böyle, üniversite hayatı böyle ve yıkık bir evlat karşımızda duruyor!

Namazını kılmadığı için nasihat alamayan bu genç derslerini çalışmadığı için her gün şiddet görüyor.
Örtüsüne dikkat etmediği zaman ailesi bir şey demez ama iki gün okula gitmezse kıyamet kopar.

Allah inancı almadan, aile ve akraba sevgisi görmeden yetişen bir nesil ölüdür.

Malesef bizler de cahiliye dönemi insanları gibi çocuklarımızı fakirlik ve maişet nedeniyle öldürüyoruz!

Murat Padak