1. Kızlar iyi bir iş sahibi olmayan erkeklerle evlenmek istemiyor.
2. Erkekler de kariyer/karıyer yapmadan evlenmek istemiyor.
3. Anneler kızlarını hep kuzu görüyor. Onların büyüdüklerini görmek istemiyor.
4. Babalar, oğullarına yardım etmek istemiyor. Onları kendi hallerine bırakıyor.
5. Evlilik için istenen eşyalar bir ev parası kadar. Bunları almadan aileler kızlarını vermiyor.
6. Evlilik eşyası adı altında bir sürü israf var ve bu israfa bulaşmadan evlenmek imkansızlaşıyor.
7. Çoğu genç evlenmek için banka kredisi çekmek zorunda kalıyor. Yoksa bu kadar yüklü parayı temin edecek bir yer bulamıyor.
8. Evlenecek kızlar abiye, nişan elbisesi, gelinlik, rehel gibi kıyafetlerle yüklü masrafların altına koyuyor.
9. Kız tarafı kendileri için hediyeler, kumaşlar, elbiseler, takılar istiyor. Kıza aldıklarımız yetmediği gibi bir de ailesini giydiriyoruz.
10. Erkek tarafı düğünü illa şatafatlı yapmak için uğraşıyor. Yine masraf yine masraf…
11. Çevreden gelen baskılar yüzünden yapılacak olan masraflar da cabası
12. İş kurmak, işi büyütmek için de evliliği geciktiriyoruz.
13. Kızlar kendilerini bulunmaz hint kumaşı görüyor, erkekler de kendilerini Galler prensi gibi görüyor.
14. Kayınpederler damatlarını evlilikten bezdiriyor. Kaynanalar damatlarını hırsız gibi görüyor.
15. Kaynanalar gelinlerinden nefret etme aşamasına gelmiş, her türlü eziyeti reva görüyorlar.
16. Kendimizi de unutmalayalım. Burnumuz bir karış havada. Kendimizi “elini sallasa ellisi” görüyoruz.
17. Genç yaşta evlilikten değil de zamparalık yapamamaktan korkanlarımız bile var..
18. Hayatını yaşa diye bir şey uydurdular. Evlilikten soğuttular.
19. Yaş otuzu geçince kimse kızını vermek istemiyor. Aslında haklılar. Ben olsam ben de vermezdim..
20. Gücümüz yetiyor ama bizde de pek nane yok!