AKILLI, USLU, ÇALIŞKAN OLAN ÇOCUK ALLAH’A ADANMADIKÇA ADAĞIMIZ MAKBUL DEĞİLDİR.

İmrân’ın eşi Meryem’in annesidir.

Rivayetlerde ismi Anna diye geçmektedir.

Karnındaki bebeği Allah’ın dinine hizmet etmesi için ayırmıştı. Onun Allah için bir adak olmasını arzulamıştı. Hem de pazarlık konusu bile yapmadan. Allah teâlâ onun bu adağını kabul etti. Doğan bebek erkek değil kız olmuştu. İlk defa böyle bir durum olmuştu. Çünkü o zamana kadar mabedde hizmet edenler sadece erkeklerdi. Meryem ile bu gelenek yıkıldı ve Allah’ın dinine kızların, kadınların da hizmet etme hakkı doğdu Meryem’in doğmasıyla birlikte.

Burada biraz nefis muhasebesi yapalım. Allah’ın dinine hizmet etmesi için ne ayırdık? Hangi çocuğumuzu ayırdık?

En iyi sınav notları alan çocuklarımızı mı Kuran Kurslarına, medreselere, imam hatip lisesi veya İlahiyat fakültelerine gönderdik?

Yoksa notları düşük olanları mı gönderdik?

Evde anne babasına, kardeş, ablasına karşı geleni mi medreselere gönderdik? Yoksa uslu olanları mı?

İlahiyat fakültelerine notları, çalışması, azmi, dini diyaneti olanları mı adadık yoksa dünyevi başka nedenlerle mi gönderdik?

En iyi notları olanları tıp fakültesine, mühendislik fakültesine, mimarlık fakültesine gönderdik. Dine hizmet etmesi için düşük not alanları tercih ettik.

Ne zaman ki, en iyi çocuklarımızı Allah’ın dinine hizmet etmesi için ayırsak o zaman Habil gibi adağı kabul olanlardan oluruz.

Kabil Allah teâlâ için malın bozuğundan ayırmıştı. Habil ise iyisinden. Allah teâlâ Habil’in adağını kabul etti. Kabil’in adağını kabul etmedi.

“O ikisi Allah’a adak sundu. Birinden kabul edildi, diğerinden kabul edilmedi.” Maide Sûresi 27

Murat Padak

Şanlıurfa Diyanet Eğitim Merkezi Eğitim Görevlisi