Rabbimizin kullarına bir lutfü da bağışlamayı sevmesi, bağışlananları da sevmesidir. Affettikten sonra kulunun günahlarını unutur ve ona minnet etmez. Eski günahlarını yüzüne vurmaz ve kin tutmaz. Ama ya biz! Af etmeyi sevmeyiz. Af ettiğimizi de sevmeyiz.  Seviyor gibi yapsak da ona minnet ederiz. Affedip bir de kara listeye almaz. Bizler...

Kral ve adamları iman edenleri tutukladılar. Sonra hendekler kazıldı ve içi ateş ile dolduruldu. Sonra iman eden herkes birer birer ateşe atıldı. Onların etraf ve eşrafı da yüksekçe bir yerde durmuş ateşe atılanlara yapılan zulmü seyrediyorlardı… Aynen bugün gibi… Yüksek binalarda oturmuş, gecekondu mahallelerde iman eden halka yapılan zulmü seyredenler...