Kur’an okurken âyetlere muhatap bulma çabası yüzünden Kur’an’ın mesajını alamıyoruz. Örneğin “Cimri olma!” ayetini okurken aklımıza hemen falan kişi geliyor. “Faiz yeme!” ayetini okurken aklımıza hemen bir arkadaşımız geliyor. “Yalan söyleme, gıybet yapma! Kötü söz söyleme!” ayetlerini okurken aklımıza hemen arkadaşımız geliyor. “Annene babana öf bile deme” ayetini okurken anne babasına iyi davranmadığını düşündüğümüz arkadaşımız geliyor. Kısacası emir içeren, tavsiye içeren, nasihat eden ne kadar ayet varsa hep bir muhatap arıyoruz.

Kendimiz için de şu ayetleri saklıyoruz: “Sen gerçekten mükemmel bir ahlak üzerinesin!” bu ayeti okuyunca muhatap aramak yerine, bu ayet benden bahsediyor diyoruz.

İşte bu şekilde Kur’an okuyan biri okuduğu Kur’an’dan nasip almaz, feyiz almaz, bereket almaz.