Hazreti İbrahim, babasını ikna etmek için çok uğraşmasına rağmen malesef bir sonuç elde edememiştir. Zira hidayet Allahın elindedir. Sefer bizden, zafer ise Allah’tandır.

Hazreti İbrahim, babasına hitap ederken “babacığım” diye nazik bir uslüp kullanıyor.

“Endişeleniyorum” derken de kesinlikle azap göreceksin dememiş, bilakis azap görmesinden sakınmış, onu kesin cehennemlik görmemiştir. Davet ve tebliğ uslübunda nezaket çok önemlidir.

“Rahman’ın azabından” derken.. (bu ifade aklımı başımdan aldı”

Rahman ismi azaptan ne kadar uzak bir isim değil mi?
Hani “Cebbar’ın azabından” “Müntakim’in azabından” Şedidul İkab’ın azabından” ve benzeri isimlerle birlikte azap kelimesi uzak değildir. Ama Rahman ismi öyle değil..

Rahman, bağışlayan, bağışlamayı seven, bağışlamak ismi olan, herkesi bağışlayan demektir. Böyle bir isme azap kelimesi ne kadar uzak eminim fark ettiniz.

Yani İbrahim demek istiyor ki: Ey Rahman, ey affetmeyi kendisine isim yapan Allah’ım emin değilim ama babacığıma azap etmezsin değil mi?

Veya Ey babacığım, affetmeyi kendisine isim yapan rabbimin sana azap edip etmeyeceğinden emin değilim. Umarım etmez…

Ama İbrahim’in babası tüm uyarılara rağmen bildiği yoldan şaşmamış ve Rahman’ın azabından nasibini almıştır..

Rahman’ın affına sığınıyoruz..

Murat Padak