Her ortamda hadis kitapları üzerinden peygambere laf atanların sonu kesiktir, itibarı eksiktir, çalışmaları hebaen mensuradır. Derneği işlevsiz, Vakfı bereketsiz, kitapları değersiz, konuşmaları dinleyicisiz olacaktır.

Bu kişiler ölünce tüm çalışmaları da kendileriyle birlikte unutulacak, tarihin çöplüğüne gireceklerdir. Hicri 300’lü yıllarda peygamberler büyük günah bile işler, kader yoktur, şefaat yoktur diyen mutezili akımlar bunun örneğidir. Unutuldular, arkalarından fikirlerini sürdürecek talebeleri kalmadı.

Aynı düşüncede olan, hatta daha ağır düşünceler üreten günümüzün bazı aydınları da bugün var olacaklar. Ama bunlar ölecek, Buhari yaşayacak. Bunlar unutulacak, Müslim yaşayacak.

Hadis üzerinden peygambere alttan üstten incitici sözler söyleyenler Ebter olacak ama onu anlatan eserler ilelebet yaşayacak.

Dikkat ettiniz mi? Peygamber konusunda farklı ve tartışmalı fikir üreten eserler bile Ebter iken, ondan söz eden basit eserler bile yaşıyor.

Ey Muhammed, seni üzenin sonu, soyu olmayacak.

İlginçtir ki, Mekke’de yaşayıp da Ebu Cehil, Ebu Leheb, As b.Vail, Velid b. Muğire’nin soyundan geldiği halde dedesini dedelikten silen, onlarla birlikte hatırlanmak istemeyen bir sürü kişi var.

Ama doğru veya yanlış, peygamber soyundan geldiğini söyleyenlerin ise sayısı bir hayli fazla.

Şimdi soruyorum: Kimin sonu Ebter?

Murat Padak