Kuranda Kehf Sûresi’nin ana konusu; iman eden gençlerdir.

Rivayetlere göre; Roma İmparatorluğu’nda gizli bir şekilde Hz. İsa’nın öğretileri konuşulur. Saray erkânından bazı gençler, arayış içerisinde olduklarından dolayı bu öğretileri kısa zamanda kabullenirler. Sonrasında baş kaldırır ve şehri terk etmek zorunda kalırlar. Bir mağarada gizlenen gençler uyandıklarında, ertesi gün olduğunu zannederler. Ama aslında üç yüz yıldan daha fazla bir zaman kalmışlardı mağarada. Kehf Sûresi’nin ilk kıssası ve ana konusu da budur.

Kehf Sûresi’ndeki gençlerle ilgili bazı hikmetler:

Gençler mağaraya sığınıp şöyle dediler:

Rabbimiz, bize kendi katından bir rahmet ver ve bizi bu işimizde doğru bir sonuca kavuştur! Fitneden uzak durmak gerekir. Fitne sarayda ise, saraydan uzak durmak gerekir. Fitne işyerinde ise, işyerinden uzaklaşmak gerekir. Fitne arkadaşlardan ve tanıdıklardan geliyorsa, onlardan uzak durmak gerekir. Fitneden kaçarken kendimize kalacak bir yer de temin etmek gerekir. Bu bazen bir kurs olur, bazen bir öğrenci evi olur, bazen dernek olur, bazen yurt olur. Bazen bir dostun yeri olur. Bazen de bir akraba olur. Fitneden kaçmak ve Allahtan yardım istemek gerekir. Sadece kaçış önemli değildir. Gidecek yer olmadığı zaman, yeni
fitneler muhakkaktır.

Onlar Rablerine iman etmiş bazı gençlerdi. Biz de onların hidayetini artırdık.

…

Putları kıran genç İbrahim

Tanrılarımızı kim bu hale koydu? Kim yapmışsa o kendisine yazık edenlerden oldu, dediler. “Bir gencin bu putların hakkında konuştuğunu duymuştuk; adı İbrahim’di herhalde!”

İbrahim peygamber, daha gençken bir gerçeği fark etmişti. Kendilerine tanrı diye tapınılan nesnelerin, heykellerin ve putların sahte olduğunu ve kendilerini dahi korumaktan aciz olduklarını görmüştü. Topluma iyi bir ders vermeyi planlayan İbrahim (as), kimsenin olmadığı bir zamanda putların olduğu mabede girmiş ve en büyük put hariç; diğerlerini kırmıştı. Öncesinde toplum içinde putlar hakkında konuşmuş, insanlara gerçeği anlatmak istemişti. Ama insanlar onu dinlemek istememiş ve tanrı diye, taptıkları putların güçlü ve kendilerini savunabileceklerini iddia etmişlerdi. Zira insanlar, bilmedikleri korkulara sahipti. Neden korktuklarını bilmiyorlardı. Tanrıların insanları cezalandırdığını düşünüyorlardı. Putlardan geçimini sağlayanlar da; insanları bununla korkutuyordu. Sahte tanrılar adına insanlara telkinlerde
bulunuyor, insanların emeklerini çalıyorlardı. İbrahim (as) putları kırınca, tüm foyaları ortaya çıkmıştı.

Murat PADAK