1. O gün derler ki: “Dünyadayken dinleseydik ve aklımızı kullansaydık bugün cehennemlik olmazdık.” Suçlarını itiraf ederler. O alevli ateşe girenler rahmetten uzak kalırlar![1]
2. Nun! Kaleme ve kalemin yazdığı satırlara yemin olsun ki, rabbinin nimeti sayesinde sen mecnun değilsin! Senin için minnetsiz bir ecir vardır. Zira sen yüce bir ahlak üzerinesin![2]
3. Kimin kitabı (ahirette) sağ tarafından verilirse der ki: “Gelin, okuyun kitabımı! Ben böyle bir hesap ile karşılaşacağımı biliyordum.” Bu kişi razı olacağı bir hayat sürecektir yüksek bahçelerde.[3]
4. Günahkâr kişi, o gün azaptan kurtulmak için kendi yerine çocuklarını feda etmek ister. Eşini ve kardeşini, bağlı olduğu aileyi ve yeryüzündeki herkesi feda edip kendisini kurtarmak ister![4]
5. Rabbim; beni, annemi, babamı, evime giren mümin erkekleri ve mümine kadınları bağışla! Zalimlerin ise sadece helakini artır![5]
6. Cinler dediler ki: Bizler hidayet rehberi olan Kur’an’ı dinleyince iman ettik. Her kim rabbine iman ederse mükâfatının eksiltilmesinden de ve haksızlığa uğramaktan da korkmaz.[6]
7. Ey örtüsüne bürünen! Kalk ve uyar! Sadece rabbini yücelt! Elbiseni temiz tut! Her türlü günahtan uzak dur! Daha fazlasını elde etmek için minnet etme! Rabbin için sabret![7]
8. İnsan ne kadar mazeret öne sürse de kendi kendisini görmektedir (bilmektedir).[8]
9. Onlar, kendileri de istiyor olmalarına rağmen yemeği; miskinlere, yetimlere ve esirlere yedirirler. (Derler ki) Bizler Allah rızası için size yemek yedirdik. Sizden ne bir karşılık ne de bir teşekkür beklemiyoruz.[9]
10. Sizi bayağı bir sudan (meniden) yaratmadık mı? Onu belli bir süreye kadar sağlam bir yere yerleştirdik. Ölçüyü biz takdir ettik. Biz ne de güzel takdir etmişizdir! Hakkı yalanlayanların o gün vay haline![10]

Murat PADAK

[1] Mülk 10-11

[2] Kalem 1-4

[3] Hakka 19-22

[4] Mearic 11-14

[5] Nuh 28

[6] Cinn 13

[7] Müddessir 1-7

[8] Kıyamet 14-15

[9] İnsan 8-9

[10] Mürselat 20-24