Belki dostlarımıza haber verip teselli bulmak için yapıyoruz bunu.

Ama ne kadar doğru?

Başımıza gelen musibetin, derdin, borcun ve felaketin iki kişi arasında kalması gerekmez mi? Sadece kul ile Rabbi arasında kalsaydı olmaz mıydı?

Olurdu hem de çok güzel olurdu!

Başımıza gelen bir musibeti başkasına anlatarak ikiye çıkarmış oluyoruz. Hem dost duymuş olur acır bize, hem düşman duyar sevinir halimize!

Murat Padak